Ciasteczkowy napisał:

Zapomniałeś o 5-turowym assaulcie moich zdziesiątkowanych spadów, którzy ubili na cmentarzu jednego z twoich

Co do wrażeń, gra się przyjemnie, trzeba tylko dobrze pokombinować z wystawianymi oddziałami. U mnie najmocniejszym punktem był Sherman, który zdjął ekipę panzershreka, 1 działonowego, 1 spada oraz hanomaga. Trafił też StuHa, ale niestety strzał tylko oszołomił załogę. Niemcy wyszli lepiej dozbrojeni, masakrując moją Kompanię Braci siłą ognia. Czas na zmianę uzbrojenia!

Oj tam, oj tam! Jak mawiali antyczni klingoni: "Jeden martwy naziol wiosny nie czyni".

Nie doceniłeś srogości broni HE (High Explosives), która skutecznie szatkuje piechotę. U ciebie bardziej niż ten super snajper przydałby się moździerz lub małe działko.

W miniony wtorek ponownie powróciliśmy do Arnhem, tym razem w zwiększonych, 1500 pkt. oddziałach. Warunkiem zwycięstwa było zetknięcie się z wrogą bazą. Po stronie Amerykanów do misji oddelegowane zostały dwa plutony ze 101. Pluton I stanowiły dwie drużyny spadochroniarzy, medyk i dowódca z obstawą. W II plutonie znalazły się 3 drużyny piechoty szybowcowej, snajper, obsługa bazooki, grupa dowodzenia oraz CKM. Zgodnie z zasadami selektora, Sherman pojawił się w grze dopiero w 3 turze. Dowodzone przez Norberta siły Wehrmachtu składały się z 2 drużyn Fallshirmjagerów, 1 drużyny grenadierów, obsługi panzerschrecka, grupy dowodzenia, działa PaK40, samobieżnego działa StuH 42, Hanomaga oraz rozpoznawczej Pumy.

Bitwa

Tura I
Zaczyna się niezbyt korzystnie bo od pocisku z niemieckiego działa, które dziesiątkuje obsługę stojącego w lesie CKMu. Jedyny ocalały z tej rzezi członek obsługi dzielnie radzi sobie przez resztę bitwy, jednak kara za brak pełnej obsady daje się we znaki. Na prawej flance snajper zajmuje strategiczną pozycję na na zrujnowanym piętrze domostwa, ostrzeliwując a to działo, a to podchodzącą pod amerykańskie pozycje drużynę Fallshirmjagerów. Na parterze stacjonuje z kolei drużyna amerykańskich piechociarzy. GI wychylają się, ostrzeliwując niemieckich spadochroniarzy i mieszając im w szykach, jednak wkrótce sami znajdują się pod ogniem, ponosząc pierwsze straty. W centrum moi piechociarze, medyk, bazooka oraz grupa dowodzenia podbiegają pod budynek, zajmując strategiczną pozycję, którą będą utrzymywać prawie do końca starcia. Na lewej flance moi spadochroniarze ruszają w oskrzydlającym manewrze do przodu. Jedna drużyna korzysta z osłony zrujnowanego domu, druga, dostaje się prosto pod ogień ukrytych w lesie grenadierów. W bitewnym zamieszaniu sierżant pierwszej z drużyn amerykańskich spadochroniarzy wydaje swym ludziom rozkaz ostrzelania wroga, którego nie mogą w większości spełnić z uwagi na niebezpieczną bliskość do linii strzału sojuszniczego dowódcy.Puma obiera sobie za cel, przycupniętą przy murze drużynę piechoty, przygważdżając ją ogniem. Na środku bitewnego pola bazooka próbuje zniszczyć Hanomaga jednak odległość okazuje się zbyt duża.

Tura II
Na lewej flance trwa wymiana ognia pomiędzy grenadierami i Pumą z jednej, a amerykańskimi spadochroniarzami z drugiej.  Na prawej flance drużyna piechoty zostaje przygwożdżona ostrzałem. Bazooka zmienia pozycję i wali do Pumy, jednak i tym razem odległość, tak jak przewidywałem, okazuje się zbyt duża. Robi się niewesoło.

Tura III
Następuje nieoczekiwany przełom na lewej flance. Pozbawiona strat drużyna spadochroniarzy, której udało się oflankować Niemców, szturmuje Pumę i... niszczy wrogi pojazd! Grupa dowodzenia oraz druga z drużyn mogą odetchnąć z ulgą, powoli przygważdżając będących na leśnym biwaku grenadierów do ziemi. Na prawej flance Fallshirmjagerzy pomimo przygwożdżenia prą do przodu. Uszczuplona drużyna amerykańskiej GI wycofuje się z powrotem do bezpiecznych ruin budynku. Na środku pola moje oddziały ostrzeliwane są przez StuHa i kolejną drużynę Fallshirmjagerów, ukrytą za betonową barykadą. Mimo małych strat, nie ma to większego wpływu na ten obszar pola walki. Bazooka z powrotem wali w Hanomaga, jednak pudłuje. To co nie udało się jej obsłudze, udaje się Shermanowi, który z impetem wjeżdża na pole bitwy. Spragnieni walki pancerniacy kierują działo na wrogi transporter po chwili zamieniając pojazd w kulę ognia. Niestety na odpowiedź Niemców nie trzeba długo czekać. Co prawda oddany ze StuHa strzał nie trafia, jednak zza bunkra wyłania się drużyna panzerschrecka i wbrew wszystkim przeciwnościom zdejmuje czołg jednym strzałem! Szale ponownie się wyrównują.

Tura IV
Na lewej flance trwają dożynki. Dwie drużyny amerykańskich spadów wraz z dowódcą, obierają na cel pozostałych przy życiu grenadierów. Nie wszyscy zdołają wystrzelić bowiem po drugiej serii ocalały sierżant bierze nogi za pas. Na prawej flance snajper wraz z towarzyszem przerzucają się na broń maszynowa, przygważdżając nacierających Fallshirmjagerów. Oddział GI na parterze nie zamierza biernie czekać lecz próbuje oflankować przeciwnika. Na środku postanawiam przerzucić jeden oddział piechociarzy oraz bazookę na prawa flankę by przechylić zwycięstwo na moja stronę. Niestety wzbudza to niezdrowe zainteresowanie StuHa, który ostrzeliwuje piechociarzy, zadając im straty. Pozostała przy bazie drużyna GI ostrzeliwuje panzershrecka, przygważdżając jego obsługę do ziemi. Fallshirmjagerzy z lubością strzelają do mojego medyka, jednak udaje mu się przeżyć.

Tura V, ostatnia
Na prawej flance snajper przy wsparciu piechoty uskutecznia przygważdżanie Fallshirmjagerów do ziemi. Moi spadochroniarze mkną przez cmentarz, nie patrząc, że wystawiają się tym samym na wrogi ostrzał. Ukryta do tej pory za barykadą drużyna niemieckich spadochroniarzy, opuszcza zajmowane stanowisko, otwierając ogień do moich US Airborne i zadając.... zero strat. w odpowiedzi jeden z towarzyszy porucznika strzela do wroga z karabinu lecz także pudłuje. Ostatni akcent należy do bazooki, której obsługa wyłania się zza wraku zniszczonego Shermana, obiera na cel wrogiego Stuha i haniebnie pudłuje. Koniec bitwy!

Podsumowanie:
Bitwa zakończona remisem gdyż żadnemu z nas nie udało się spełnić warunków zwycięstwa, przedstawionych w scenariuszu. Można spekulować, który z nas miałby większe na ich spełnienie gdybyśmy grali dłużej. Rozmieszczenie sił na koniec 5 tury wskazywałoby na Amerykanów, którzy atakując z lewej flanki byli najbliżej dotarcia do wrogiej bazy. Problemem po wyeliminowaniu Shermana mógł się okazać jednak niemiecki StuH, którego ciężko by mi było zniszczyć. Generalnie w porównaniu z pierwszym starciem bitwa okazała się bardzo wyrównana. Dużym plusem okazała się wymiana uzbrojenia u spadochroniarzy i dodania im karabinów maszynowych, dzięki czemu byli w stanie nawiązać równorzędną walkę z wrogiem. Pewnym zaskoczeniem okazała się dla mnie wrażliwość Shermana, który wyleciał w powietrze obrywając w czołowy pancerz z wyrzutni rakiet. Mit o pancernej twierdzy wyniesiony z pierwszej bitwy padł.

Moje straty:
3 spadochroniarzy
6 piechociarzy z GI
3 członków obsługi CKM
Sherman

Straty Norberta:
10 grenadierów (9 zginęło, 1 uciekł)
1 członek obsługi działa PaK40
2 Fallshirmjagerów
Puma
Hanomag

Jak o czymś zapomniałem albo przekręciłem, to proszę o korektę